Αν υποφέρετε από υπερφαγικά επεισόδια, η ψυχοθεραπεία θα σας βοηθήσει να αναπτύξετε τη φροντίδα σας στο φαγητό καιν να βγείτε από τη διατροφική αυτοκαταστροφή. Σύμφωνα με το Διαγνωστικό Στατιστικό Εγχειρίδιο DSM-5 (2013) η Διαταραχή Επεισοδιακής Υπερφαγίας ή Αδηφαγική Διαταραχή πλέον εγκρίθηκε ως ξεχωριστή κατηγορία στις Διατροφικές Διαταραχές.
Ως επεισόδιο υπερφαγίας ονομάζουμε την λήψη υπέρμετρης ποσότητας φαγητού που κάποιος άλλος θα δυσκολευόταν να καταναλώσει σε ένα χρονικό διάστημα μισής ως δύο ωρών. Κατά τη διάρκεια αυτού του επεισοδίου, το άτομο αισθάνεται ότι δεν έχει τον έλεγχο της συμπεριφοράς του, λειτουργεί δηλαδή εντελώς παρορμητικά.
Συνήθως το επεισόδιο της υπερφαγίας προκαλείται από ένα ερέθισμα το οποίο διεγείρει αρνητικά συναισθήματα, όπως είναι το άγχος, ο θυμός, η στεναχώρια κτλ. Επίσης, υπάρχει ως κριτήριο η συσχέτιση του επεισοδίου υπερφαγίας με 3 ή περισσότερα από τα ακόλουθα:
- κατανάλωση τροφής με μεγαλύτερη ταχύτητα απ’ ότι συνήθως,
- κατανάλωση τροφής μέχρι του σημείο της δυσφορίας,
- κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφής χωρίς την παρουσία φυσικού αισθήματος πείνας,
- απομόνωση λόγω ντροπής για την ποσότητα του φαγητού που καταναλώνεται,
- καταθλιπτικό συναίσθημα, αηδία για τον εαυτό και ενοχή μετά το επεισόδιο υπερφαγίας, και
Β) αντί για την αυτοεκτίμηση που επηρεάζεται από την εικόνα του σώματος (κριτήριο 4 της ψυχογενούς βουλιμίας) υπάρχει ως κριτήριο η έντονη δυσφορία για το βουλιμικό επεισόδιο.
Σε αντίθεση με την ψυχογενή βουλιμία, οι πάσχοντες δεν εμφανίζουν ακατάλληλες αντισταθμιστικές συμπεριφορές, όπως εμετό, νηστεία ή υπερβολικής άσκηση.
Μεταξύ άλλων, σημαντικός παράγοντας που οδηγεί σε υπερφαγικά επεισόδια είναι ο χρόνιος περιορισμός και οι ενοχές. Η αίσθηση ότι δεν επιτρέπεται να καταναλώσουμε κάποιες τροφές αυτοματοποιείται. Ως αποτέλεσμα, ένα ερέθισμα, όπως η παρουσία ενός μπισκότου ή η σκέψη ενός φαγητού ενεργοποιεί ταυτόχρονα το αίσθημα μιας απαγορευμένης ηδονής, ενοχή και νευρικότητα. Δεν επιτρέπεται η κατανάλωση του «απαγορευμένου» φαγητού και συνεπώς η επιθυμία μας οδηγεί στην τιμωρητική υπερφαγική συμπεριφορά. Με αυτόν τον τρόπο, εγκλωβιζόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο παρορμητικής – αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς και ενοχής.